Een nachtje met mate maar nog steeds fun

Ik weiger categorisch om vroeg te verschijnen in een club. Helemaal in een 24-uursstad als Berlijn is het uit den boze om vroeg te komen. Althans, mits je van plan bent vroeg te gaan. Ik kan me dat wel voorstellen als je iemand bent die na een paar uurtjes slaap gewoon aan het werk verschijnt. Trust me, ze zijn er. Ik zou dat zondermeer doen als ik hier zou leven. Het lijkt misschien heftig maar ik denk dat het een kwestie van gewenning is. Zolang je alles maar in een regelmaat perst. Uiteraard moet je dan niet vergeten die extra noodzakelijke uurtjes slaap erbij te pakken. Net na je avondeten bijvoorbeeld. Artsen zijn er niet dol op maar de slaap die opkomt net na het diner is zo godsgruwelijk lekker, daar kan bijna niets tegenop.
Vanavond draaien Flowing in de Bar25. Het is niet hun eerste keer en zeker niet de laatste, maar nu wat meer officieel mogen zij spelen na (Red) Robin. Als ik rond enen binnenkom zie ik Flowing net buiten de dansvloer van de gezellige binnenruimte van Bar25 staan praten met hun bekende mensen. Ik wil deze magie niet onderbreken dus ik begroet beide met een korte aanraking en loop verder rond de locatie. Ik ga langs de waterkant zitten en kijk naar de overkant. De lucht kleurt mooi paarsblauw en wordt omhoog alsmaar donkerder ten teken dat de oude dag in het westen aan het verdwijnen is. Ik moet opeens denken aan mijn ‘zusje’ Daphne die van plan is samen met haar vriend binnenkort af te reizen naar Berlijn. Ik besluit haar deel te maken van mijn gedachten op dit moment.

**Lieve zus. Zit nu net bij Bar25 waar twee vrienden van mij uit NL een plaatje mogen leggen. Het is redelijk knus en niet te druk. Ik kijk naar de overkant van het water en zie de vooruitgang, zoals dat heet, oprukken in de vorm van drie lelijke aluminium torens met een kraagje van rode lampjes om hen heen. Daarnaast, rechts, zie ik wat ik echt vind passen bij deze stad. Een oude fabriek met een stenen toren. Er lopen een heleboel mensen rond die ik allemaal zou willen leren kennen. Al is het alleen maar omdat het mijn fun is het mooie in mensen te ontdekken. En als dat niet zo is, ben ik er gauw achter en weg! (lelijk van buiten is nog te doen, maar lelijk van binnen, zonde van mijn tijd)
Ik snap nu alweer een stukje van de immense legpuzzel die ‘Myke’ heet. Het feit dat ik zoveel mensen ken en als vriend houd komt gewoon omdat ik als sociaal dier oprechte interesse heb in hen. En zij die ik ECHT in mijn hart heb zitten heten mijn broers en zussen, waarvan jij er één bent. Het zal wel door ons gesternte komen dat jij en ik zo naar elkaar toe trekken, immers elke maagd is automatisch compatible met leeuw. Doet mij overigens meteen denken aan Elise, zij is op de dag 1 jaar jonger dan jij. Niet te geloven hoe wijs jij bent…
Ik sluit deze sms brief naar je af met mijn expressie hoe graag ik jou en Tim hier straks zie. Ik hoop dat jullie er rekening mee houden dat jullie geen tijd hebben voor romance want ik ga al jullie tijd invullen met Myke. Ik ga lekker verder met genieten van mijn nacht. Ene Marian, een Duitse gast-gister-leren-kennen, vraagt mijn aandacht. Die moet ik nog even bewerken. Ben geen attractie. Hah! Ik hou van jullie beiden en sorry, van Snoetske het meest. Have a starlightful journey and C U soon. Immer Liebe…**

Mijn telefoon was met deze sms-brief tellend al bij sms nummer 9 en schakelde automatisch over naar multimediabericht. Handig, dan hoef ik niet moeilijk te doen en komt mijn tekst in één keer aan. Ik kijk vanavond weer in de rondte wie er allemaal zijn voor elkaar. Ik geloof er namelijk niet in dat je met droge ogen kunt zeggen dat je op stap gaat en vervolgens uitsluitend met je eigen kluppie van vriendjes socialiseert. Als je dat wel doet dan ben je niet sociaal of sociaal tot de drempel. Dan ben je, denk ik, bij de voorlaatste halte van autisme beland. Dan kun je net zo goed in je eigen kamertje een diskootje organiseren met je eigen vriendjes en lachen om je eigen grapjes. Ik geloof dat Mister Bean, die vent om wie iedereen wel in een deuk ligt, dit ook altijd doet. Net als dat Jiskefet een uitvergroting is van een belachelijke typering die wij zelf neerzetten. Zodra je met één vinger naar een ander wijst, wijs je met minstens drie naar jezelf. Ik wijs niet…

Mijn rondblik doet mij een meisje opvallen die mij heel Nederlands doet overkomen. Tja, wat is ‘Nederlands doen overkomen’? Voor het gemak zal ik vertellen waar ik dan op gelet heb. De kleding, vrij doorsnee wat ik zie bij NL meisjes, blond haar blauwe ogen. Maar ze is vrij handzaam (petit) en daarnee valt de categorie NL af. Ook NL meisjes en vrouwen horen tot de categorie grootsten der aarde dus ik acht de kans kleiner dat zij daadwerkelijk NL is. Ik dacht dat ik haar gister al spotte in de WG toen ze ook al met een paar vlotte skatertypes stond te praten de hele nacht. Nu doet ze niet anders. Bij toeval raak ik later op de nacht op het terras in gesprek met één van de dude-like type gasten waar ze eerder mee sprak. Hij heet Niels hij stelt mij in verschillende talen enkele vragen. Ik krijg het idee dat hij Vlaams is maar dat klopt ten dele. Hij komt uit Brussel wat hij zodanig anders uitspreekt dat ik liever Bruxelles opschrijf. Niels spreekt verschillende talen vrij goed en desgevraagd vertelt hij mij dat hij pas 20 uur in Berlijn is en al veel heeft gedaan (wat uitgaan betreft). Woonachtig in Berlijn werkt hij als telemarketeer. Daarmee is hij waarschijnlijk één van de happy few. Zoals je weet is ruim 30% van de Berlijnse bevolking werkzoekend. Hij speelt geanimeerd in het Engels voor hoe het straks (hij moet vandaag/morgen werken) op zijn werk zal toegaan. “Goedemorgen u spreekt met Niels ik wil u graag bekend maken met de ICT-oplossingen die ons bedrijf voor u klaar heeft om uw zaken beter te behartigen” Speelt meteen ook de klant in kwestie na:”Ja meneer, ik hoor dat u mooie oplossingen heeft maar u bent de 45e die mij hierover belt. Ik ben het eigenlijk spuugzat dat u mij van het werk houdt met uw zoektocht NAAR werk”. Waarop Niels zegt; “hmm, dan wil ik u erop attent maken dat ik op het punt sta om nummer 46 te worden, goedemiddag”.
Waarop Niels met gevoel voor theater zijn armen spreidend als een vogel meteen doorloopt. Lieden aan de drugs blijven enorm vermakelijk. Oja, en dat meisje, die kwam even gedag zeggen voor zij wegging. Ze is Duitse.

De opengevallen plaats wordt zonder moeite ingevuld door een volgende Alfafiguur, Luke. Afkomstig uit Ierland spreek ik in onvervalst Keltisch de naam van de hoofdstad Dublin uit; Atha Cliath. Heb het niet verzonnen maar fonetisch klinkt het wel zo. Hoe het werkelijk wordt geschreven in Keltisch wijkt ook weer af. Aan zijn tevreden reactie zie ik dat hij het waardeert. Iemand die ogenschijnlijk niets met Ierland heeft die dan zo een word bezigt. Ik had het zelf ook toen ik een Amerikaan vloeiend Sranan Tongo hoorde praten. Flabbagasted was ik. Luke’s eerste in is dat de Ieren van Europa de meest shittiest drugtraffic hebben. Het komt erop neer dat wat het uitgaan betreft in een ander land, de Ieren het meest te winnen hebben. Met andere woorden; zelfs de troep van hier is beter dan de beste dope van Ierland. Ik zie dat ik in elk geval de taalvaardigheid en –nieuwsgierigheid met al deze mensen deel. Marian sprak mij desgewenst aan in vloeiend Duits (is ie zelf) maar ook Frans, accentloos Engels en Spaans behoren tot zijn domein. Deze mensen behoren niet zomaar tot de eerste de beste personen die een (alweer) een nacht op dope uitgaan maar ook meer ‘luggage’ hebben dan het doorsnee dansvloervlees. Luke verbaast mij door ook schijnbaar Moeiteloos de één na de andere Duitse volzin eruit te gooien. Ik zie ook aan hem dat hij heerlijk van het pad is. Draaiende en af en toe ook nog eens loenzende ogen, die zal wel een goede pil hebben gehad. Als je wel eens met echte Ieren te maken hebt gehad dan weet je dat zij een heel mooie vorm van de Engelse taal gebruiken. De ‘r’ rolt wat meer en het word ‘fuckin’ wordt uitgesproken als ‘foeking’. Lekker rauw wat taal betreft maar ook met dito uitstraling. Alsof niets hem kan deren komt weer een andere alfamens tevoorschijn.
Stereoyperend voor iemand van de Britse eilanden is toch wel het aparte gevoel voor humor. We kijken beiden naar de diverse beelden die we waarnemen in Bar25. Een paintbrushed kaal manneke met vogeltenen als schoenen. Smakelijk lachen we om dit beeld. Ik wijs hem op het enorme (nep)schedel van een koe dat boven de club hangt. Onmogelijk groot is waarop zijn spontane reactie is; “Oops, we’re gonna need another trock to move that”.

De gezelligheid van Bar25 valt of staat met de mensen. Zodra de toon teveel ‘uni’ wordt is voor mij ook de lol eraf. Dit punt bereiken we niet eens. Het management besluit zelf ons vriendelijk te verzoeken nou eens weg te gaan. Aangezien de zon aan de voorzijde lekker schijnt in alle glorie is het geen straf. Marian en Luke besluiten door te gaan naar de Golden Gate. Dat is voor mij letterlijk een brug te ver. Ik loop even met ze mee in de richting van de Golden Gate. In een rustig wandeltempo onder de warme deken van de zon. Onderweg is er een Burger King die volgens Marian open is. Een maaltijd daar lijkt mij uitstekend geschikt om mijn brakke dag te ‘ontbrakken’. Zover kwam het niet. Toen ik bij de Burger King aan het wachten voor de opening viel het kwartje. Waarom rommel eten terwijl ergens in Kreuzberg een warme bakker net open is met vers brood! Of eigenlijk… zover komt het niet. Ik heb gewoon nog geen honger. ik heb zin om dit alles op te schrijven…