vrijdag 25 maart 2011

IK DAAG JE UIT: LEES EN SCHIJT JE BROEK VOL...

FACEBITCHINGMANIA: Zat gisternacht met een Vlaamse vriend van mij (uit Gent) op FBchat. Hij vroeg of ik nou nog in Berlijn woonde. Als lijdend voor(onder)werp, kies zelf maar, kom ik in NL mensen tegen die ik twee weekjes even niet heb gezien die aan mij vragen;"Hé Myke ben je weer even terug uit Berlijn?" Hier heb ik telkens op geantwoord;"Oh, ècht? Ik ben sinds drie/vijfde augustus vorig jaar weer terug na vier mnd lol met doel in Berlijn." Ik verdacht al deze NLse lieverds ervan dat ze oppervlakkig aan het worden waren. Maar mijn Vlaamse vriend (ook het buitenland) die mij dezelfde vraag stelde heeft mij het volgende doen beseffen. Mensen leiden aan de taal waarin wordt gecommuniceerd af dat 'je jezelf dan wel daar zult bevinden'. Nou lekker dan. Ik zat dan vanmiddag nog in Berlijn en Parijs en was ik vorige week in Barcelona. PREMIUMCLASS TALENTALENTFUKKER:
Als je echt wat van de wereld wil zien, leer je talen. Kies dus voor een taal die je kent en kunt verklaren. Die lijkt ALTIJD op je moerstaal dus een land met een romeins alfabet. Ga je naar Indo-China, dan leer je geen reet. Je komt terug met dierachtige klanken die je als taal hebt aangenomen waarmee je 'goedenavond' zegt. Nu de catch. Een taal leer je maar moet het ook gebruiken. Gebruik je het niet dan valt je verworven taal als zure pis door je luier heen. Als je dus over een jaar de in euforie geroepen wens 'ik kom terug' nakomt dan zie je aan de boze blik dat je dierlijke klank is verbastert tot de betekenis ' kontlikkende puistenhoer'.  Je zult nooit, lees goed, nooit de mensen leren kennen omdat je veel te kort bijft. En dat is erg triest omdat je juist zo smerig veel hebt betaald voor je reis dat je meteen 'het hele land wil zien voor die poen'. Maar als je een beroepszoon (dochter mag ook) bent dan is het nog triester want dan ken je zelfs de waarde niet. Wat heb je trouwens over van je reis wat je nu nog in je 'rugzak' hebt? FOTOBEKDIER:
Je maakt foto's en die plaats je op de FB. Je kijkt twee of drie keer en geloof me, je vriendjes ook, en daarna NOOIT meer. Ja, je maakt toch foto's waar je zelf op staat? 'Voor die poen'...weet je nog? Nou, dan sta je op zeker 25% van de kiekjes. Na een jaar zie je er heel anders uit, denk je. Dan vind je jezelf niet meer leuk want jah, dat was je vroeger en vroeger is niet beter. Misschien de reis wel maar daar houden de herinneringen maar liever op. Omdat je zo denkt verbrandt je de schepen die je leidden naar vroeger. Nu kijk je naar de foto en jouw vroeger is later niet meer goed genoeg voor je. Dat komt omdat je niet genoeg van jezelf houdt. Dat weet ik omdat je eigenlijk elke dag commentaar geeft op iemand. Commentaar op iemand anders geven betekent eigenlijk, commentaar op jezelf geven. Oeps, dat wist je nog niet? Oei oei oei, en dat terwijl je je eigen vriendinnen en vrienden niet ontzag daarbij.  Dat deed je niet in de openlijkheid, dat deed je stiekem, in jouw gedachten. KUSCHELNSCHMETTERLINGCHEN:
Je mag van jezelf houden want dat is goed voor je, honestly. Pas dan kun de je liefde waarvan je denkt dat je die geeft ook echt aan een ander geven. Je houdt van jezelf door voor iedereen, de oprecht vriendelijkste, te zijn. Noem het 'houden van' of 'accepteren'. Moeilijk? It's up to you. Ik zal de laatste zijn die je adviseert met iedereen 'vrienden te worden'. Dat levert verwachtingen en dus teleurstelling op, nooit aan beginnen. Ik vertel je dit omdat ik om je geef. En JA ik kan om een ander geven omdat ik van mezelf hou. Daar is niets mis mee in het toch nog Calvinistische NL. Calvijn is dood en jij leeft. ERINGETROKKEN:
Ik heb je met een korte serie verhalen die overigens uit mijn fantasie-met-een-waarheid heb gehaald tot hier kunnen betoveren. Als ik schrijf doe ik dat met een reden. Ik wil de oppervlakkigheid opruwen tot hoge bergen en diepe dalen. Ik leef (nog) niet van mijn schrift maar ik leef van mijn omgeving. Ook jij was mijn inspiratie. Bedankt hiervoor want zonder jou leven, kan ik geen ironie uitleggen in mijn verhalen. Dus ik draag dit op aan jou. Ja shit hee... je weet niet wie ik bedoel. JIJ, de lezer. Ook al doe je dat met een oerhollandse sneakyness. Ik weet dat je leest maar je reageert niet. Niet eens een kort knikje krijg ik voor deze toch al gratis vermaak. Of je bent antifilosofisch, 'kleuterdom' en dan zal ik je niet langer uitdagen. Je snapt het, laat me zien dat gelukkig niet iedereen van de mensen die ik ken 'kort' is. Want het concurrerende is de grote kotsfactor van de samenleving. Die ellebogen en dat gelik overal. We gaan het totaal anders doen. Ik ben al begonnen en jij vanaf nu ook. JIJ gaat nu wel comment geven op dit stuk. Ik beloof je dat ik je niet zal tegenspreken. Hoe kan ik dat, ik ben de hoofduitvoerder van smaken. Lekker of niet geen Haagsch gedraai. Jouw naam komt er vanzelf bij en dat vind je nog steeds eng, Ook al doe je 'like', 'gefällt mir', zie het automatisch en je kunt me vertrouwen. It's me!
Neem gerust de tijd uit je haastige ADHD-systeem en creëer met alle liefde een error voor je hersenen. Ik zal dan niet teveel lange stukken schrijven en je gemankeerde brein af en toe zoet houden met wat plaatjes...
(met korte tekst anders krijg ik ontwenningverschijnselen)