Ich habe ein Kind... (Ik heb een kind)

Ik dacht dat je het al wist. Ik zal je dan maar meteen aan hem voorstellen. Je hebt hem vast ontmoet en dan was hij erg druk bezig omdat hij nogal graag kletst. We lijken op elkaar als twee druppels water.  Hij houdt niet van vervalsingen dus als je hem zie dan is hij totaal zichzelf. Daarom heeft hij ook de grootste moeite met mensen die niet zichzelf zijn en zich anders voordoen. Ik kan dat begrijpen en ik leg hem ook wel eens uit dat mensen dat vaak uit onzekerheid doen. Als hij zich ergens bevindt waar hij niet op zijn gemak is dan hoor of zie je hem even niet, totdat hij zich veilig voelt. Als je hem opeens niet meer ziet dan vond het het welletjes of dan vond hij het niet leuk genoeg om te blijven. Hij houdt van muziek en beweegt graag. Toen hij negen was heeft zijn moeder hem met zijn broers en zusje ingeschreven bij de dansschool van Glenda Jackson in de Pijp. Dat lag op loopafstand van zijn huis. Sindsdien danste hij achtereenvolgens; Electric Boogie, Breakdance en Kickdance. Hij is echt een kind dat van tijd tot tijd kattekwaad uithaalt en hij lacht graag. Omdat hij een vader heeft is hij technisch nog 'iemands kind'. Toen zijn moeder overleed werd hij wel even heel snel volwassen. Hij is haar nooit vergeten maar hij kan ermee leven. Hij weet gelukkig weer wanneer hij kind kan en mag zijn. Wanneer hij dat zelf wil. Waarom Transformers? 

Hij vindt Transformers de mooiste cartoons ooit en ik ben het helemaal met hem eens.  Ik zorg ervoor dat hij altijd een jongetje mag zijn. Hij mag af en toe schrikken en angst hebben. Die sentimenten hebben we niet voor niets gekregen vind ik. Als hij een keertje trek heeft in een slagroomtaart dan kopen we die en dan vreten (ja echt vreten) we die op, zonder pauze. Hoe mijn kind heet? Dat weet je nu wel...

Ich dachte, Du wusste schon. Aber ich will sofort zu ihm kommen. Du hast ihn vieleicht getroffen und dann war er sehr beschäftigt, weil er ganz redselig ist. Wir sind gleich zwei Erbsen. Er magt keine Fälschungen wenn du ihm siehst, ist er komplett selber. Daher hat er die größten Schwierigkeiten mit Menschen, die nicht sich selbst sein und falsch auftreten. Ich kann ihm verstehen, und ich sage ihm, dass Menschen das oft vom Unsicherheit machen. Wenn er auf ein Ort ist wo er nicht komfortabel ist, hörst oder siehst du ihm kaum, bis er sich wieder sicher fühlt. Falls du ihn plötzlich nicht mehr wahrnimmt dann war es genug oder dan gabs für ihn zu wenig spaß um zu bleiben. Er liebt Musik und er tanzt gerne. Als er neun Jahre alt war hat seine Mutter ihn mit seinen Brüdern und Schwester eingeschrieben zur Tanzschule Glenda Jackson in der Amsterdamer Stadtteil De Pijp. Es war nur wenige Gehminuten von seinem Haus. Seitdem tanzte er: Electric Boogie, Breakdance und Kickdance. Er ist wirklich ein Kind von Zeit zu Zeit, macht Unfug, und er liebt zu lachen. Weil er einen Vater hat, ist er technisch noch "ein Kind". Als seine Mutter starb, wurde er ein bisschen schnell reife. Er hat sie nie vergessen, aber er kann damit leben. Er weiß, wann er wieder glücklich ist und Kind sein kann; wenn er will. Warum Transformers?

Er findet die beste Transformers Karikaturen immer und ich stimme völlig mit ihm. Ich achte immer darauf, dass er ein Junge sein kann. Er darf gelegentlich erschrecken und kann Angst haben. Ich denke diese Gefühle haben wir nicht umsonst bekommen. Wenn er gern eine Sahnetorte hast um diese komplett auf zu fressen, dann kaufen wir uns diese. (ja, wirklich alle) Die Namen von meinen Kind? 

Du weißts jetzt...

Created by Oatmeal

If you do this in an email, I HATE YOU...

 

 by The Oatmeal

How To Deal With An Obnoxious Moviegoer

ccasionally I get free movie tickets. Friends, co-workers, or family lands a few and I get to go see a movie on someone else's dime. Free is great, but the people who attend free movies are not. On this particular occasion, I got a ticket to go see Sunshine, which I was very excited about primarily because the trailer used the Requiem for a Dream song, which makes any movie look like a tear-jerking, epic masterpiece. I was also excited because it was directed by Danny Boyle, whose other works include Slumdog Millionaire, Shrieking Monkey Plague, and Shrieking Monkey Plague 2 - Lets Throw Up Blood On One Another.

So my friend sat down next to me at the theater and the movie was about to begin. "What's that smell?" she asked, "It smells like pee."

Unflinching, her boyfriend responded: "It's clam chowder."

Sure enough, sitting one row back and three seats to our left was a woman holding a large to-go order of clam chowder which she'd snuck into the theater. Surprisingly, clam chowder smells very similar to urine when you don't know where the source is - it's like the asparagus of soups.

The woman herself looked like a water buffalo in a sweatshirt. She had broad shoulders and a stern, oppressive brow. Her twinkling eyes were fixed straight ahead in the dim theater light, but her powerful jaw moved rapidly to break down the large spoonfuls of chowder which she rhythmically pounded into her mouth. This woman did not simply eat clam chowder, she grazed on it. 

 

Twenty minutes into the film I heard her. She was talking to the screen - narrating her thoughts and feelings, as well as answering rhetorical questions asked by the characters. "What will we do? There's no time!" asked the main character. "I dun' know! You be so screwed!" she belched in anguish, as if the actors in the movie could actually hear her clam-scented reply. Fifteen minutes from the end of the movie - the climax - and the water buffalo was still talking. I'd endured her for nearly two hours, and what was a mild irritation had transformed into a boiling, volcanic rage. I don't know how my popcorn tasted, and I can't remember who was sitting near me. As far as what was happening on the screen, it's a complete blank. My surroundings had become completely blind to me. All I remember is pure, unfiltered hatred. I was Ghenghis Khan. I was genocide. Stars collapsed under the weight of my fury, and when I opened my eyes all I saw was the heads of ten thousand water buffalo on bloody pikes peppering the horizon from Los Angeles to New York City.

So, without further ado, I turned around and spoke.

Her response? 

 

Again, my memory beyond this point is a bit hazy. I remember screaming more obscenities at her, and I remember a couple sitting behind me telling me that I was now more disruptive than the water buffalo had ever been, and I remember walking down the aisle after the movie had ended and hearing another moviegoer say "Where's the guy that went psycho?" I also remember the water buffalo quietly shuffling out of the theater afterwards. I think clam chowder and darkness were the sources of her strength, without them she was a meek, fearful creature.

Did I "go psycho?" I think that's a rather uncreative way of putting it - I like to think of myself as a warrior. Sure, I embarrassed myself and made the situation a lot worse for everyone than it had to be, but in doing so the buffalo was slain. So fuck you, chowderbeast, I'm a champ and you eat seafood from a giant bucket.

 

by The Oatmeal

IK DAAG JE UIT: LEES EN SCHIJT JE BROEK VOL...

FACEBITCHINGMANIA: Zat gisternacht met een Vlaamse vriend van mij (uit Gent) op FBchat. Hij vroeg of ik nou nog in Berlijn woonde. Als lijdend voor(onder)werp, kies zelf maar, kom ik in NL mensen tegen die ik twee weekjes even niet heb gezien die aan mij vragen;"Hé Myke ben je weer even terug uit Berlijn?" Hier heb ik telkens op geantwoord;"Oh, ècht? Ik ben sinds drie/vijfde augustus vorig jaar weer terug na vier mnd lol met doel in Berlijn." Ik verdacht al deze NLse lieverds ervan dat ze oppervlakkig aan het worden waren. Maar mijn Vlaamse vriend (ook het buitenland) die mij dezelfde vraag stelde heeft mij het volgende doen beseffen. Mensen leiden aan de taal waarin wordt gecommuniceerd af dat 'je jezelf dan wel daar zult bevinden'. Nou lekker dan. Ik zat dan vanmiddag nog in Berlijn en Parijs en was ik vorige week in Barcelona. PREMIUMCLASS TALENTALENTFUKKER:

Als je echt wat van de wereld wil zien, leer je talen. Kies dus voor een taal die je kent en kunt verklaren. Die lijkt ALTIJD op je moerstaal dus een land met een romeins alfabet. Ga je naar Indo-China, dan leer je geen reet. Je komt terug met dierachtige klanken die je als taal hebt aangenomen waarmee je 'goedenavond' zegt. Nu de catch. Een taal leer je maar moet het ook gebruiken. Gebruik je het niet dan valt je verworven taal als zure pis door je luier heen. Als je dus over een jaar de in euforie geroepen wens 'ik kom terug' nakomt dan zie je aan de boze blik dat je dierlijke klank is verbastert tot de betekenis ' kontlikkende puistenhoer'.  Je zult nooit, lees goed, nooit de mensen leren kennen omdat je veel te kort bijft. En dat is erg triest omdat je juist zo smerig veel hebt betaald voor je reis dat je meteen 'het hele land wil zien voor die poen'. Maar als je een beroepszoon (dochter mag ook) bent dan is het nog triester want dan ken je zelfs de waarde niet. Wat heb je trouwens over van je reis wat je nu nog in je 'rugzak' hebt? FOTOBEKDIER:

Je maakt foto's en die plaats je op de FB. Je kijkt twee of drie keer en geloof me, je vriendjes ook, en daarna NOOIT meer. Ja, je maakt toch foto's waar je zelf op staat? 'Voor die poen'...weet je nog? Nou, dan sta je op zeker 25% van de kiekjes. Na een jaar zie je er heel anders uit, denk je. Dan vind je jezelf niet meer leuk want jah, dat was je vroeger en vroeger is niet beter. Misschien de reis wel maar daar houden de herinneringen maar liever op. Omdat je zo denkt verbrandt je de schepen die je leidden naar vroeger. Nu kijk je naar de foto en jouw vroeger is later niet meer goed genoeg voor je. Dat komt omdat je niet genoeg van jezelf houdt. Dat weet ik omdat je eigenlijk elke dag commentaar geeft op iemand. Commentaar op iemand anders geven betekent eigenlijk, commentaar op jezelf geven. Oeps, dat wist je nog niet? Oei oei oei, en dat terwijl je je eigen vriendinnen en vrienden niet ontzag daarbij.  Dat deed je niet in de openlijkheid, dat deed je stiekem, in jouw gedachten. KUSCHELNSCHMETTERLINGCHEN:

Je mag van jezelf houden want dat is goed voor je, honestly. Pas dan kun de je liefde waarvan je denkt dat je die geeft ook echt aan een ander geven. Je houdt van jezelf door voor iedereen, de oprecht vriendelijkste, te zijn. Noem het 'houden van' of 'accepteren'. Moeilijk? It's up to you. Ik zal de laatste zijn die je adviseert met iedereen 'vrienden te worden'. Dat levert verwachtingen en dus teleurstelling op, nooit aan beginnen. Ik vertel je dit omdat ik om je geef. En JA ik kan om een ander geven omdat ik van mezelf hou. Daar is niets mis mee in het toch nog Calvinistische NL. Calvijn is dood en jij leeft. ERINGETROKKEN:

Ik heb je met een korte serie verhalen die overigens uit mijn fantasie-met-een-waarheid heb gehaald tot hier kunnen betoveren. Als ik schrijf doe ik dat met een reden. Ik wil de oppervlakkigheid opruwen tot hoge bergen en diepe dalen. Ik leef (nog) niet van mijn schrift maar ik leef van mijn omgeving. Ook jij was mijn inspiratie. Bedankt hiervoor want zonder jou leven, kan ik geen ironie uitleggen in mijn verhalen. Dus ik draag dit op aan jou. Ja shit hee... je weet niet wie ik bedoel. JIJ, de lezer. Ook al doe je dat met een oerhollandse sneakyness. Ik weet dat je leest maar je reageert niet. Niet eens een kort knikje krijg ik voor deze toch al gratis vermaak. Of je bent antifilosofisch, 'kleuterdom' en dan zal ik je niet langer uitdagen. Je snapt het, laat me zien dat gelukkig niet iedereen van de mensen die ik ken 'kort' is. Want het concurrerende is de grote kotsfactor van de samenleving. Die ellebogen en dat gelik overal. We gaan het totaal anders doen. Ik ben al begonnen en jij vanaf nu ook. JIJ gaat nu wel comment geven op dit stuk. Ik beloof je dat ik je niet zal tegenspreken. Hoe kan ik dat, ik ben de hoofduitvoerder van smaken. Lekker of niet geen Haagsch gedraai. Jouw naam komt er vanzelf bij en dat vind je nog steeds eng, Ook al doe je 'like', 'gefällt mir', zie het automatisch en je kunt me vertrouwen. It's me!

Neem gerust de tijd uit je haastige ADHD-systeem en creëer met alle liefde een error voor je hersenen. Ik zal dan niet teveel lange stukken schrijven en je gemankeerde brein af en toe zoet houden met wat plaatjes...
(met korte tekst anders krijg ik ontwenningverschijnselen)

Oma's zolder en de sultan zonder Mata Hari

De zolder van oma leegruimen kan leuk zijn. Je komt er sowieso spullen tegen die je echt spullen mag noemen. 'Spullen' zijn niet geordende zaken die niet erg representatief tonen, aldus de lezing van mijn sales trainer Hans Reuser van Office Depot in 2001. Als ruwe diamant in de sales was dat mijn benaming van zaken zoals mijn sales map en mijn koffer met inhoud. Ik moest ze 'mijn materiaal' noemen, of zaken. Dat stond een sales executive/accountmanager van mooie producten beter. Mijn oma had naast zaken, ook spullen. Deze spullen van mijn oma's zolder, worden met groot nieuws aangekondigd, geveild bij Sotheby's in Amsterdam.

Mijn oma was ook de oma van onze kroonprins. Mijn 'oma', mijn onechte oma Juliana van Oranje - von Lippe Biesterfeld was eigenlijk de oma van iedereen van mijn leeftijd. Zij was de moeder van Holland, gelijk de titel van het lied, het enige lied dat het volk een koningin ooit heeft geschonken. Gewoon, omdat ze DE oma was. Nou, die oma's zolder wordt nu leegverkocht. Maak je geen illusies, de mooiste stukken die onbetaalbaar zijn die houden 'we' zelf. Maar dan blijven er nog genoeg 'spullen' over om de ingedutte visite weer bij de sprekenden te krijgen.

Tine; "Zeg Ja-han? Weet jij op welke stoel jij zit?

Jan; "Een mooie die wel een nieuw jasje mag hebben? Hahaha..."

Tine; "Inderdaad mag die wel nieuwe bekleding krijgen. Maar die stoel waar jij op zit daar hebben ministers en andere visite van Juliana, je weet nog wel die oude overleden koningin, die hebben daar op gezeten."

Jan; "Dan zal ik mij na het eten maar even inhouden als ik weer hier kom zitten."

'Oma' is de moeder van de koningin maar niet dat Trix vergeleken mag worden met mijn moeder. De vergelijking zou mank gaan bij het stukje wat je noemt; empathisch vermogen. Ik verdenk Trix namelijk een zeer zakelijke houding te hebben tegenover menselijke zaken. Niet altijd hoor, als het erop aan komt dan is ze weer van vlees en bloed in plaats van graniet. Daarna gaat de vergelijking wel stuk bij zakelijkheid. Omdat mijn moeder zo empatisch begaafd was kon zij onmogelijk uitmuntend zijn in zakelijkheid. Daar was ze dan 'gewoon' goed in. Trix gaat ook dingen doen die wij haar eigenlijk niet zouden willen laten doen. Maar he, het 'zat al in de pijplijn' dus moet het maar gebeuren.

Wat ging aan deze zaak vooraf? Eigenlijk vrijwel tegelijkertijd waren er meerdere dingen aan de hand. Zo was er de huidige toestand in de landen in Noordafrika. Waar olie is zijn de Nederlanders (ook), net als de Amerikanen. Zo zit NL dus tot aan de kruin in (schimmige) zaakjes via allerlei lieden die we niet kennen totdat de doos van Pandora (Newcleus - Wikkiwikki song 1983) beter bekend als de 'Leaks' echt open gaat. Eén van die schimmige zaakjes moest 'by all means' worden 'gered' uit Libië. Hij was onze troef en mocht niet in de woestijn achter blijven. Net de zondag vóór de verkiezingen moest het gebeuren. Maar de stumperds vielen in de handen van de vazallen van Khadaffi. De troef mocht gewoon vertrekken, maar de soldaatjes (van Oranje?) moeten nog een paar nachtjes blijven. (A)

Laat nou net 2011 het jaar zijn waarin Trix met haar kuiken naar Oman zal gaan voor een officiele (zijn-wij-nog-vriendjes?-staatsbezoek. In Oman zit een boze sultan, genaamd Qaboos. Bij deze naam ontvouwt zich langzaam maar zeker het scenario van een dikke actiefilm. Maar er is iets aan de hand. De 'dikte' van de actiefilm, of van het plot van de actiefilm valt eigenlijk mee. We zullen geen James Bondachtig type meemaken. Ook geen McGyver. Misschien Uri Rosenthal, onze opa annex gedoogminister van Buitenlandse Zaken. Maar ook hij zal niet met het mes tussen de tanden, als een dief in de nacht toeslaan.

Onze koningin heeft op het wereldtoneel een grote invloed. Invloed, wat je nergens aan kunt afzien noch ergens in kunt stoppen of aan kunt leren. Je hebt het of niet. Dat mensen op dat niveau naar elkaar luisteren heeft wat mij betreft eerder te maken met geld. In elk geval was onze Trix van plan langs te gaan bij de sultan, de boze Sultan Qaboos. De man die decennia in het zadel zit en de dollars, verdiend met olie in Oman, voor het merendeel aanwendt voor zijn persoonlijke rijkdom. Nu is het bekend dat dit schering en inslag is in een koninkrijk. De koning is rijk en de rest mag het worden. Als het ze lukt. Gaat de koning dood, dan wordt diens zoon koning. De people van Oman zijn dat nu ook zat en willen dat de sultan ophoudt met sultan zijn.

Dat de rijkdom in Afrika eerlijker verdeeld moet worden, daarover zijn we het in NL wel eens. Met de landen in het Middenoosten die allen in een kettingreactie lijken om te vallen willen we eigenlijk liever geen koningin naar Oman. Dat zou kunnen worden uitgelegd als steun van Trix en dus NL. Maar een staatsbezoek afzeggen op dat niveau maakt Qaboos boos. Trix en Qaboos besloten dat het beter was om het land later te bezoeken. Het bezoek zou worden uitgesteld. (B)

Trix en de kuiken gaan nu toch weer wel naar Oman. De nieuwe situatie noodzaakt Den Haag om 'geheimagente' Trix in te zetten. Er is geblunderd in Den Haag (want Mark Rutten is de premier met de eindverantwoordlijkheid) en Trix mag het opknappen. Maar we zullen geen Hi-tech great escape zien. Maar koude Haagse diplomatie die het leed van de mensen in Libië ook nog eens kan verlengen. Want iemand die straalvleigtuigen in durft te zetten tegen zijn eigen landgenoten is meedogenloos.

De ironie viert hoogtij. Ik hoor zonet dat Khadaffi van plan is om afspraken te maken over zijn aftreden. Zo hebben de blunderaars de dans ontsprongen en gaat Trix toch nog wel weer uit eten met Qaboos. Hoe graag had ik Trix in haar Mata Hari rol gezien. Nu zal zij als saaie verbitterde en door de hoofdstad tot op het bot gekwetste vrouw zachtjes van het toneel verdwijnen...

Created by Oatmeal

Ik zie ik zie wat jij niet ziet. Of misschien wel! Ik zie een toekomst waarbij je met een agenda in de hand afspreekt. Niet alleen de zakelijke afspraken of die met de huis- of tandarts, maar ook met je vrienden en je familie. Hoe vaak rooster jij je nog vrij? Hoeveel mensen zijn vandaag spontaan aan je deur geweest en hebben een kopje koffie (of thee of een biertje) met je gedronken? Natuurlijk schijt je thuis het lekkerst maar daar komt vast verandering in, toch?

Ich sehe wenig Auge. Oder vielleicht! Ich sehe eine zukunft, in der liegt eine Agenda in der Hand. Nicht nur business-meetings oder mit dem artzt oder zahnartzt, aber auch mit deine freunden und familie. Wie oft haste noch zeitplan zur verfügung? Wie viele menschen hättest du spontan an der tür mit wem du eine tasse kaffee (oder tee oder ein bier) getrunken hast? Natürlich sind die leckersten scheiße zu hause, aber das wird sich ändern, oder?

Mensen spreken over goede muziek en goede films. Goede boeken en mooie foto's. Goed wordt betrekkelijk als je niet weet wat er al is gemaakt of geschreven. Hier ontstaat de noodzaak voor culturele ontwikkeling. De door ons gekozen regering wil de cultuur budgetten eens flink inkorten. Wie heeft deze film gezien?

Die Leute reden über gute musik und gute filme. Gute bücher und tolle bilder. Relativ gut, wenn Sie nicht wissen, was bereits gemacht ist oder geschrieben wird. Hier entsteht die notwendigkeit für die kulturelle entwicklung. Unsere gewählten regierung würde die budgets für die kultur erheblich verkürzen. Wer hat diesen film gesehen?

Die Welt um mich herum verändert sich, und das ist in ordnung. Was nicht so OK ist, ist dass sie täglich langweiliger wird. Jeder schaut sich gegenseitig an und das ist kein witz. Es hat kein scheiße mit Mode zu tun. Jeder macht seine eigene Mode. Du entscheidet, ob das, was du trägst, schön aussieht und so mode ist. Ich werde inschauen auf das Bild und wir nennen ihn für diesen anlass Zed. Zed ist wie es heißt, ein fashion victim und wir könnten ihn vieleicht auslachen. Ich denke Zed lacht um alle, weil wir opfer der Mode sind. Wer sonst ist wirklich einzigartig?

De wereld om mij heen verandert en dat is OK. Wat ik echter niet zo OK vind is dat ze saaier wordt met de dag. Iedereen lijkt op elkaar en dat is geen grap. Het heeft geen reet met mode te maken. Mode maak je zelf namelijk. Jij bepaalt of dat hetgeen je draagt, je goed staat en dus mooi is en dus modieus. Ik ga eens in op de foto en we noemen hem voor deze gelegenheid Zed. Zed noemen we een fashion victim en misschien hebben we om hem gelachen. Ik denk dat Zed ons allemaal uit mag lachen omdat wij zelf het slachtoffer zijn van de mode. Wie is er nog echt uniek?

Op mijn pad kwam een blond meisje uit München, Beieren. Ik heb haar twee keer een weekend gezien in de laatste twee maanden van mijn verblijf. Zij vertelde mij dat zij een goede baan had waar zij woonde en alles wat ze maar wilde. Zij miste één ding; in Beieren kunnen ze niet feesten. Ze komt bewust elke maand of om de ene maand om in Berlijn uit haar dak te gaan. Daar hoort geen eten bij...

Auf meinem Weg war ein blondes Mädchen aus München, Bayern. Ich habe sie zwei Wochenenden in den letzten zwei Monaten meines Aufenthaltes gesehen. Sie erzählte mir, das sie einen guten Job hat, wo sie lebte und alles machen konnte was sie wollte. Sie vermisste eine Sache, sie könnte nie richtig feiern in Bayern. Sie ist sich bewusst, jeden Monat oder eins pro zwei Monat in Berlin vom Dach zu gehen. Da gehört kein essen zu...

Alleen maar liefde. Wij moeten zien wat uniek is en dat koesteren. Wie is nog uniek? 

Nur Liebe. Wir müssen sehen, was einzigartig ist und es schätzen. Wer ist sonst noch so einzigartig?

Als ich im Jahr 2004 kurz vor dem Tsunami nach Nepal ging, war ich völlig von meiner Umwelt indoktriniert. Ich wusste, westliche Marken für alle meine Utensilien oder Nahrungsmittel. Auch die Busse, die mich hierher transportierten in den Niederlanden hatten eine bekannte Marke für mich. Meine Welt war durch die Marke definiert. Man kann alle sagen über die Amerikaner, aber eins ist sicher. Selbstspot haben sie im Überfluss...

Toen ik in 2004 kort voor de tsunami naar Nepal ging was ik compleet geïndoctrineerd door mijn leefomgeving. Ik kende westere merken voor al mijn gebruiksvoorwerpen of eten. Zelfs de bussen die mij vervoerden hier in Nederland hadden een voor mij bekend merk. Mijn wereld was bepaald door dat merk. Je kunt alles over Amerikanen zeggen, maar één ding is zeker. Zelfspot hebben ze in overvloed...

Snitchen oder ehemaligen Amsterdamisch Klauen ist, solange es Menschen gibt. In der Kunst geht es nicht darum, wie Sie Klaue sondern was man macht damit. Kurz gesagt, die Mehrwert davon, Workload, die Sie hinzufüge. Würzt es zu? To Klau or not to Klau, das ist die Frage...

Jatten of oud-amsterdams klauwen gebeurt zolang er mensen zijn. In kunst gaat het er niet om dat je klauwt maar hoe je het geklauwde inzet. Om kort te gaan; welke toegevoegde waarde heeft je jatwerk. Welke workload voeg je eraan toe om het allemaal op te spicen? To klauw or not to klauw, dat is de vraag...

Ondanks het feit dat hij niet meer op het wereldtoneel verschijnt wil ik u deze niet onthouden. Dick Cheney mag het veld dan geruimd hebben, zijn legaat zal tot in lengte van jaren nog te merken zijn. Wij zullen altijd onrust houden zolang er iets bestaat dat politieke onschendbaarheid heet. Van Argentinië tot Cambodja worden foute mannen zelfs na decennia nog aangeklaagd. Wie neemt de handschoen op om de westerse boeven te vangen?

Trotz der Tatsache, dass er nicht mehr auf der Weltbühne ist kann ich Sie dies nicht verweigern. Dick Cheney kann dem Spielfeldgelöscht haben, sein Vermächtnis werde für viele Jahre noch spürbar sein. Wir werden uns immer Mühe, so lange es so etwas wie politische Immunität gibt. Immer noch nach zehnten Jahre wurden böse Buben von Argentinien bis Kambodscha berechnet. Wer nimmt die Herausforderung an den Ganoven vom Westen zu fangen?